ο καλόγηρος της Κλεισούρας του Μεσολογγίου

  «Ο Καλόγερος της Κλεισούρας»

    Τρίτος άνθρωπος άντρας της γενιάς-φαμίλιας των αγωνιστών του 1821, των Ζουκαίων, ήταν ο  με το «παρατσούκλι» Δημήτρης Γούναρης-Ζούκος-Ζούκας. 

Αυτός ο άντρας ήταν -υπηρετούσε στην Αυλή του Αλή Πασά των Ιωαννίνων, ως κυνηγός και αοιδός, τραγουδιστής-διασκεδαστής της Αυλής του Αλή Πασά.

 Ήταν παντρεμένος και είχε γυναίκα και παιδιά.

 Με το σκοτωμό του Αλή Πασά το 1822, ο Ζούκας αυτός, περιήλθε στον Ομέρ Βρυώνη, δηλαδή στην Αυλή του νέου πασά με την ιδιότητα του κυνηγού - αοιδού - τραγουδιστή, (φλέβα των Ζουκαίων μέχρι σήμερα) εξόν και το «παρατσούκλι» Δημήτρης Γούναρης. 

Την οικογένειά του την είχε «όμηρο» ο πασάς στην Άρτα.

    Στην πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου του 1822, ο προαναφερόμενος κυνηγός Δημήτρης Γούναρης - Ζούκας, ήταν κοντά στον αφέντη του Ομέρ Βρυώνη, και γνώριζε τα σχέδιά του για το Μεσολόγγι, κυρίως την επίθεση που προγραμμάτιζε ανήμερα των Χριστουγέννων του 1822, κατά του Μεσολογγίου.
Σαν γνήσιος Έλληνας - Ηπειρώτης - Κερασοβίτης, ενημέρωσε κρυφά τους πολιορκημένους Έλληνες για τα σχέδια αυτά του Πασά, και η επίθεση απέτυχε και το Μεσολόγγι σώθηκε χάριν του Δημήτρη Γούναρη-Ζούκα.
Ο Πασάς κατάλαβε ποιος ήταν ο προδότης, αλλά ο γενναίος αυτός άντρας κατόρθωσε και ξέφυγε της μανίας του Ομέρ Βρυώνη Πασά.
 Τότε όμως ο πασάς ξέσπασε στην άμοιρη οικογένειά του στην Άρτα.
 Τους σκότωσε όλους για εκδίκηση.
 Μπροστά στα γεγονότα αυτά ο εν λόγω κυνηγός αποφάσισε να κρυφτεί για να γλιτώσει και αυτός.
 Καταφύγιο βρήκε στο μικρό σπήλαιο στην «Κλεισούρα» του Μεσολογγίου, τρεφόμενος από τους βοσκούς και κατοίκους της περιοχής.
Με την απελευθέρωση της πατρίδος έγινε καλόγερος - ιερομόναχος - και έχτισε το πρώτο εκεί στην «Κλεισούρα» εκκλησάκι, αφιερωμένο στην Παναγία την Ελεούσα.
Σήμερα βέβαια είναι περίλαμπρο κόσμημα της περιοχής της Αιτωλοακαρνανίας.
 Τα οστά του «καλόγερου» Γούναρη-Ζούκα, θαμμένα εκεί, βρέθηκαν τη δεκαετία του 1990 και προς τιμήν του, στήθηκε και σχετικό μνημείο με την «προτομή» του εν λόγω «καλόγηρου».
Το περιστατικό αυτό το αναφέρουν πολλοί ιστορικοί (Τρικούπης κ.ά.) και έχουν γραφεί πολλά ποιήματα και έργα θεατρικά προς τιμήν του.
 Μεγάλο ποίημα του αφιέρωσε και ο Κώστας Κρυστάλλης με τον τίτλο «ο καλόγερος της κλεισούρας».
 Περαστικέ διαβάτη Κιρασοβίτη ή Κερασοβίτη, όταν περνάς από το Μοναστήρι της «Κλεισούρας» σταμάτησε εκεί και ανέβα ψηλά και άναψε ένα κεράκι για τη γενναία ψυχή αυτού του Κιρασοβίτη αγωνιστή του 1821, να μακαρίσει η αγαθούλα ψυχή του, όπως και της φαμίλιας του.
Θα είναι προσκύνημα σεβασμού και ευλάβειας στον «καλόγερο της Κλεισούρας».
Αυτό μπορείς να το κάνεις, είναι υποχρέωσή μας - καθήκον μας, στην τόσο ιερή του μνήμη.
Το ιερό Μοναστήρι εορτάζει-πανηγυρίζει την ημέρα της Ζωοδόχου Πηγής.

Αγία Ελεούσα

Σε απόσταση δεκαεννέα χιλιομέτρων από το Μεσολόγγι και ,στην αρχή του στενού περάσματος (Κλεισούρας) του βουνού Αράκυνθος ή Ζυγός στ’ αριστερά για τον επισκέπτη, που ανεβαίνει την εθνική οδό Μεσολογγίου – Αγρινίου, το υπέροχο ετούτο μοναστήρι. Η Ζωοδόχος Πηγή, που στο μικρό εκκλησάκι του μοναστηριού υπάρχει πηγή, στην οποία με μικρή σκάλα κατεβαίνουν ευλαβικά οι πιστοί κι όσοι πάσχουν από διάφορες ασθένειες να πιούν απ’ το αιώνιο της Άγιας Ελεούσας νάμα.

Συνδεδεμένο τούτο το εκκλησάκι με ιστορικά γεγονότα της νεότερης ιστορίας της πατρίδας μας. Σ’ εκείνη την πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου Ο Γιαννιώτης Κώστας Ζούκας ή Γιάννης Γούναρης ήτανε κυνηγός στην υπηρεσία του Ομέρ Βρυώνη και κυνηγούσε για λογαριασμό του αφέντη του κι ήταν αυτός που είχε κρυφακούσει το σχέδιο των Τούρκων και διεμήνυσε στους Έλληνες το φοβερό μυστικό κατά την πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου τα Χριστούγεννα του 1822, που κατέληξε σε μία λαμπρή νίκη των Ελλήνων. Σ’ αυτό το εκκλησάκι ήρθε και μόνασε σαν Καλόγερος μετά κυνηγημένος απ’ τους Τούρκους.